ဒီလိုေဟာင္းေလာင္းပြင့္ေနတဲ ့ညမွာ
အိမ္မက္ဂိတ္၀(25)မွာအေဖကျပံဳးေနတယ္
လျပည့္၀န္းကေတာ့ငါ့ရင္ကိုဇုန္ကန္ေနလိုက္တာ
ဲၾကယ္ေတြဘယ္ပံုေ၀ေ၀
တိမ္ေတြဘယ္ပံုေစြေစြ
ကမ္းေတြဘယ္ပံုျပိဳျပိဳ
ပန္းေတြဘယ္ပံုေျမေပၚခ
ငါ့ရင္ေလာက္မပူေလာင္ေနပါဘူး..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဆိုျပီးအေမွာင္ထုကိုကိုင္ဆုပ္
လမင္းႏွင့္စီးခ်ဥ္းထိုးၾကည့္ေသာအခါ
အေဖကတစ္ကမၻာ..ငါက..တစ္ကမၻာ...။။
အဲ့သလိုနဲ ့ပဲ...ေႏြဦးကိုျပန္လွဳပ္ႏွိဳးၾကည့္ေတာ့
ထာ၀ရေႏြးေထြးဆဲအေမ့ရဲ ့ေမတၱာကိုျမင္ေယာင္လာတယ္
ဒဏ္ရာေတြဘယ္ပံုၾကင္ထံုနာခဲ့ပါေစ
ေတးဆိုခဲ့တဲ ့မိခင္ရဲ့ႏွုတ္ခမ္းက..ဘ၀ကိုရဲရင့္ေစခဲ့တယ္.
ပုခက္လႊဲေသာလက္ေတြေၾကာင့္..ေမာဟကမၻာၾကားလူျဖစ္ခဲ့ျပီ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ...ဒဏ္ရာေတြနဲ့ညခင္းေတြၾကားကသကၠရာဇ္မ်ား
အေမအရိပ္ခိုလံုတာႏွင့္အလံုးစံုကင္းေ၀းေနလိုက္တာအေမရယ္
ဒီကာရံကိုရလာဖို့ရန္ေမေမ့ပုခံုးမွာမွီတြယ္ငိုက္မ်ဥ္းရင္းေရးခဲ့မိျပန္တယ္
ခရီးသြားေနေသာအေမတစ္ေယာက္ေဘးရန္ကင္းေ၀းပါေစေလ....
ခ်စ္သား၏အလြမ္းကိုေကာင္းကင္ေပၚကိုတင္မိလိုက္ေသာအခါ
တိမ္ေတြကဘာနဲ့မွမျငိၾကပဲလြတ္လပ္စြာျဖတ္သန္းေနဆဲမွာပဲ
ငါ့အိမ္မက္ဂိတ္၀(၂၅)ကိုေက်ာ္ခဲ့ေခ်ျပီေလ...။။
အလြမ္းမ်ားျဖင္ ့
အေမ့သားေနလင္းျဖိဳး..အလြမ္းသီအိုရီ(001)
No comments:
Post a Comment
ေနေရာင္ကိုေမွ်ာ္ျပီးမွျပံဳးရတာပန္းတို့သဘာ၀မွန္ရင္
ကာရံေတြ
နေဘေတြ....အတြက္
ေ၀ဖန္သံေလးမ်ားၾကားခ်င္မိတာအမွန္
ဒါေၾကာင့္သာ.............
ရင္ဖြင့္သံေလးတစ္ခုခုေတာ့ထားခဲ့ေပးပါအံုးေနာ္ခင္ဗ်
ခင္မင္ေလးစားလ်က္.....အေမ့သားေနလင္းျဖိဳး