ဒီေန ့မွာပဲမျကည္လင္တဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္
ထုိင္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေရွ႕ ကမာၻတစ္ခု ေရာက္လာျပီး
လြပ္လပ္ေလညင္းရဲ႕သယ္ေဆာင္လာတဲ့ မိုးစက္နံ ့ေတြထဲ
အဓိပၸါယ္အမ်ားျကီးနဲ ့ခံစားမွဳ ့ေတြကိုမိုးစက္ကျမင္သာေစေပမဲ ့
ဖ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ေက်ာက္တံုးဆီကငါလာခဲ ့သလား
အေတြးကို တစ္စခ်င္း ဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့ အေတြးဆီကငါလာခဲ ့သလား
မက်ဥ္းမက်ယ္ အခန္းငယ္ရဲ႕ ေထာင့္ေလး တစ္ေထာင့္မွာေတာ ့
ေမွ်ာ္္ေနတဲ့ ဂစ္တာအိုေလးေရ...သံစဥ္ ေပးႏိုင္ရဲ႕လားအေဖာ္မဲ့တုန္းလား...
အေမွာင္တိုက္ရဲ႕ထူပိန္းမႈကို ၿဖိဳခ်ဖို႔ ေမြးဖြားခဲ့သူ တစ္ေယာက္ကေတာ ့
ရွင္သန္မႈကို လိမ္ညႇစ္ ခံရတာထက္ မီးထြက္မတတ္
အရာရာဟာမတီးဘဲနဲ႔ ျမည္လြန္းတယ္..အရပ္ ေလးမ်က္ႏွာဆီက
သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြ စိမ္းစို ေတာက္ပေနတဲ့..ဘိလပ္ေျမ၊ ရႊံ႕ႏြံ၊ ေခ်ာ္ရည္ေတြၾကားထဲ
ျခံ၀င္းက်ယ္ႀကီး တစ္ခုဆီကေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့
ဓမၼဓိ႒ာန္က်မႈေတြဆီကငါလာပါတယ္..လူနည္းနည္းရွင္းတဲ့ဘက္ အေရွ႕ဆီသို ့...
ေအာ္...ေျသာ္....ခရီးရဲ ့အစကိုေတြးေနမိေပမဲ ့.....
မနက္ျဖန္ရဲ ့့အဟာရေတြကိုမွမျမင္ရေသးေပမဲ ့
မ်က္၀န္းကိုေကာင္းကင္မွျပန္အခ်မွာေတြ ့ခဲ့ရပါတယ္.....
သစ္ရြက္နည္းေနေသာသစ္ပင္ေတြေပၚမွာ....
.အေမွ ြးမွ်င္နည္းေနေသာငွက္ေတြကနားေကာင္းေနတုန္း...။။။။
အေမ့သားေနလင္းျဖိဳး
No comments:
Post a Comment
ေနေရာင္ကိုေမွ်ာ္ျပီးမွျပံဳးရတာပန္းတို့သဘာ၀မွန္ရင္
ကာရံေတြ
နေဘေတြ....အတြက္
ေ၀ဖန္သံေလးမ်ားၾကားခ်င္မိတာအမွန္
ဒါေၾကာင့္သာ.............
ရင္ဖြင့္သံေလးတစ္ခုခုေတာ့ထားခဲ့ေပးပါအံုးေနာ္ခင္ဗ်
ခင္မင္ေလးစားလ်က္.....အေမ့သားေနလင္းျဖိဳး