အစြယ္ညႊန္ျပသူမျဖစ္ခ်င္ေပမဲ ့လည္း
မွတ္သားစရာအရိပ္ေတာ့ျပခ်င္တယ္
ဘယ္သူလာလွုပ္ႏွိုးေနပါလိမ့္ေနာ္....
ငါ့ရင္လိုင္းပုတ္သံကိုငါနားေထာင္မိလိုက္တယ္
ဘယ္သူေျပာလည္းအျဖဴစကၠဴကိုဆြဲျဖဲဖို ့ရန္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...ရနံ ့ရိုင္းတဲ့ပန္းကိုငါနမ္းဖူးပါတယ္
ေခၚမထားလိုက္ေပမဲ ့လမ္းၾကိဳက္တဲ ့ပ်ိဳကညာကေတာ ့
ငါ့ႏွလံုးကိုလမ္းခင္းျပီးခရီးဆက္ေနေလရဲ ့လွည့္မေငးခဲ့ဘူး..။။
ဒီတစ္ညမွာေတာ ့.........
လမင္းနဲ ့ေကာင္းကင္ေအာက္....
ရင္ခုန္သံႏွစ္ခုကိုယွဥ္..ဖြဖြသိပ္ေၾကြတဲ့ဒဏ္ရာ
ခရမ္းေရာင္ခ်စ္သူ....ျမင္ႏွိုင္ပါ့မလားေလ....။။
ကယ္...ခ်စ္သူေရ....
မ်က္၀န္းကိုမွိတ္ထားပါလ်က္နဲ ့
နာၾကင္မွဳ ့ကိုေတြးမိတဲ့အခါေတာ့
ခ်စ္သူကိုသတိျပန္ရလိုက္ပါရဲ့ကြယ္..။။
စိတ္ထားကိုညႊန္ျပရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ေနသာတဲ့ေျမျပင္ေပၚမွာ
ေငြအုပ္ေငး...အျပံဳးမပ်က္တဲ့ခ်စ္သူေရ
ေျဖသာစရာသင္ခန္းစာအတြက္ေတာ့
မေမ့အပ္ေက်းဇူးတက္လ်က္ကိုေျပာရင္း
ၾကံဳရာဘ၀မွာ..နင္ေပ်ာ္ပါေစေတာ့ေလ...။။။
m.s.ေန၀န္းခန့္(ေခၚ)ေနလင္းျဖိဳး
No comments:
Post a Comment
ေနေရာင္ကိုေမွ်ာ္ျပီးမွျပံဳးရတာပန္းတို့သဘာ၀မွန္ရင္
ကာရံေတြ
နေဘေတြ....အတြက္
ေ၀ဖန္သံေလးမ်ားၾကားခ်င္မိတာအမွန္
ဒါေၾကာင့္သာ.............
ရင္ဖြင့္သံေလးတစ္ခုခုေတာ့ထားခဲ့ေပးပါအံုးေနာ္ခင္ဗ်
ခင္မင္ေလးစားလ်က္.....အေမ့သားေနလင္းျဖိဳး