ဘဝခ်ိန္တို၊ ေနမညိဳမီ
အခါမလပ္၊ အသိကပ္
ျမင္ေအာင္ေငးလွဲ ့ထင္ေနတယ္...
ွလံုးေမြ႔ေလ်ာ္၊ သိစိတ္ေဖာ္ေတာ ့
လူျဖစ္ေတာ္စြ၊ တခဏတာပင္
ေလျပင္းတိုက္..မုန္တိုင္းထင္
ေတြ ့ကာေလမွ..မစိုးထိတ္ႏွင္ ့
အခ်ိန္သည္ကားအခ်ိန္ပင္ျဖစ္၏
မီးစြဲေလာင္မွ၊ ေရကို တေသာ္
မရျဖစ္အင္၊ ပံုႏႈိင္းယွဥ္၍
မဂၢင္သေႏၶ၊ တည္ေနျမဲေအာင္
မေသခင္က၊ ျပင္ဆင္ေတာက္ေလွ်ာက္
ေမ့မေပ်ာက္နဲ႔...အသိသြင္းေနကြယ္...။
ေခၽြးေပါက္ယိုစီး၊ ေသခါနီး၀ယ္
အျပီးမုခ်၊ မဂၢင္ရလိမ့္။
ဘယ္ကာမေမ့...မ်က္၀န္းအဖြင္ ့မွာ
ငါသည္ကား..ငါသည္ကား..
လိုေနတာေတြျဖည္ ့...
ခံယူမလြဲ၊ ဧကန္မွန္ေပေတာ ့ကား
လမ္းမွန္သည္ပင္ဆူးပင္ျဖစ္၏
အေမ့သားေနလင္းျဖိဳး
No comments:
Post a Comment
ေနေရာင္ကိုေမွ်ာ္ျပီးမွျပံဳးရတာပန္းတို့သဘာ၀မွန္ရင္
ကာရံေတြ
နေဘေတြ....အတြက္
ေ၀ဖန္သံေလးမ်ားၾကားခ်င္မိတာအမွန္
ဒါေၾကာင့္သာ.............
ရင္ဖြင့္သံေလးတစ္ခုခုေတာ့ထားခဲ့ေပးပါအံုးေနာ္ခင္ဗ်
ခင္မင္ေလးစားလ်က္.....အေမ့သားေနလင္းျဖိဳး